Schrijven, zegt Alejandro Zaera-Polo in het boek The Sniper’s Log, is niet bedoeld om een doctrine op te stellen of een definitieve waarheid te onthullen, maar om je op een intensieve manier bezig te houden met onderwerpen die in de architectuurpraktijk een rol spelen. Schrijven heeft alleen zin als het iets teweegbrengt in de wereld erbuiten. Het gaat niet om het formuleren van leuke ideetjes of het vinden van de waarheid, maar om het vermogen tot handelen te voeden.
Met deze opvatting zet Zaera-Polo het traditionele ontwerpproces op zijn kop. Ontwerpen, bouwen, financieren, beheren en onderhoud zijn geen op zichzelf staande activiteiten meer die elkaar in de tijd opvolgen. Alle komen gelijktijdig aan de orde en wat ooit het afvalputje van een ontwikkelproces was, bijvoorbeeld de techniek of het onderhoud van een gebouw, komt nu idealiter aan het begin van dit proces aan bod.
Omgekeerd is menig opdrachtgever en architect zich steeds bewuster van de prestaties die een gebouw levert. Zaera-Polo meent dat de innovaties in architectuur steeds meer langs deze lijnen zullen verlopen en dat nadruk op de prestaties van gebouwen van architecten verlangt dat ze weer hun mannetje staan in techniek en detaillering.
Techniek
Techniek is tot nu toe meestal in het domein van de gangbare wetenschap geplaatst, zegt Alejandro Zaera-Polo in het eerder genoemde boek. Techniek wordt gemonopoliseerd door geconsolideerde praktijken waardoor ze eerder reproductief dan productief is. “We doen het zo omdat we het altijd zo hebben gedaan.” De bouwkolom is grotendeels nog altijd op deze wijze georganiseerd.
architectenbureaus lijken het gebied van de techniek te hebben opgegeven als een legitieme ruimte voor experimenten en zich in plaats daarvan te concentreren op taal, beeld en communicatie. Ten onrechte, meent Alejandro Zaera-Polo. Techniek degradeer je immers zo tot een onschadelijke, door diensten voortgedreven praktijk. Bron: De architect
