Één keer in mijn carrière was ik de gelukkige die voor mijn toenmalige werkgever uit meer dan tweehonderd sollicitanten enkele passende kandidaten mocht kiezen. Een onmogelijke taak, maar dat is een ander verhaal. Wat leuk was in die taak, was te zien hoeveel verschil er zit tussen mensen en hun denkwijze. In een CV is dat prima terug te zien. Je verbaast je gewoon wanneer je sommige CV’s ziet. De schrijvers hebben ongetwijfeld nog nooit van loopbaantips gehoord. Hier wat tussen gepropt, daar nog snel wat bij gedaan, het ziet er uit als een inzending voor een wedstrijd: wie kan de meest onoverzichtelijke CV maken?
Naast onoverzichtelijke CV’s bestaan er ook ellenlange CV’s. Werkelijk alles wordt benoemd en dat geeft al gauw een kantje of 4, 5. Best fijn als je er daar 200 van door mag kijken! De bedoeling van een CV is echter dat je kort en zakelijk weergeeft wie je bent en waar je ervaring in hebt.
Er is nog een derde type CV’s: het kunstwerk. Een kleurtje hier, een plaatje daar, een zo mooi mogelijk lettertype. Volgens mij gaat ook dit zijn doel voorbij… Een CV moet de ontvanger een compleet beeld geven van jouw persoon, je karakter, je werkervaring, je opleiding. Of zouden werkgevers zo’n mooi CV inlijsten en boven hun bed hangen…?
